 previous article in this issue | next article in this issue  |
Preview first page |
Document Details : Title: Het hellend vlak is een feit Subtitle: Evaluatie van een decennium euthanasiepraktijk in België Author(s): VANDERHAEGEN, Bert Journal: Ethische Perspectieven Volume: 24 Issue: 4 Date: december 2014 Pages: 307-323 DOI: 10.2143/EPN.24.4.3062193 Abstract : Na meer dan een decennium euthanasiepraktijk is het tijd om te wijzen op pijnpunten. De mediatieke aandacht voor de zoveelste euthanasiecasus komt neer op het collectief toejuichen van de zelfgekozen eliminatie van zieke mensen. Meer en meer patiëntenpopulaties komen in aanmerking voor euthanasie. De scope wordt steeds groter. Het hellend vlak is een feit. Zelfs voor levensmoeheid zonder co-morbiditeiten – toch geen medisch maar een existentieel probleem – is euthanasie mogelijk. Bij het functioneren van de Federale Controle- en Evaluatiecommissie kunnen minstens vragen gesteld worden. In meer dan 10 jaar tijd is nog geen enkele casus doorverwezen naar justitie terwijl de media overtredingen van de wet meermaals rapporteerden. En wat te denken van de voorzitter van deze commissie, die een notoir voorstander van euthanasie is en samen met zijn organisatie LEIF de grenzen van het toelaatbare aftast? Dit kan toch minstens de schijn van partijdigheid opwekken? Naast de pijnpunten tekenen er zich ook enkele trends af. Het onderscheid tussen iemand laten sterven en doen sterven dreigt te vervagen en ethisch irrelevant te worden. Dit kan bijzonder grote gevolgen hebben voor andere beslissingen omtrent het levenseinde en de manier waarop er met stervende mensen wordt omgegaan. Verder is ‘kwaliteit van leven’ één van de hoekstenen geworden van het ethisch paradigma. Dit sterk subjectief ingevuld begrip kan in combinatie met een quasi verabsoluteerd zelfbeschikkingsrecht bijzonder gevaarlijk worden. Gaan we evolueren naar een samenleving waar een mens gedefinieerd wordt als diegene die de waarde van het eigen leven voor zichzelf kan erkennen? Wie dat niet meer kan doen, zal dan niet meer beschouwd worden als een volwaardig mens en dus niet meer beschermwaardig? Of gaan mensen door allerlei economische noodwendigheden kiezen euthanasie om bepaalde ellendige situaties voor te zijn? Tenslotte zal het ook moeilijker worden om nog een grens te trekken tussen euthanasie en zelfmoord. |
|
