 previous article in this issue | next article in this issue  |
Preview first page |
Document Details : Title: Scholen als levensbeschouwelijke gemeenschappen Author(s): HAERS, Jacques Journal: Ethische Perspectieven Volume: 13 Issue: 3 Date: september 2003 Pages: 138-150 DOI: 10.2143/EPN.13.3.504191 Abstract : Deze bijdrage wil vooral de rol benadrukken die scholen binnen onze huidige ervarings-wereld spelen als gemeenschappen voor levensbeschouwelijk gesprek. Scholen zijn niet alleen een leerschool waar aan jonge mensen levensbeschouwelijke overtuigingen en spelregels worden overgedragen. Zij zijn ook broeiplaatsen voor nieuwe en creatieve levensbeschouwelijike attitudes en zijn dus als levensbeschouwelijke ateliers van wezenlijk belang voor onze samenleving en haar toekomst. Wij concentreren ons hier vooral op het gesprek tussen leerlingen en hun leraars, maar we willen ook de rol benadrukken van directies als bewakers (hoeders en vrijwaarders) van de levensbeschouwelijke gespreksruimte die scholen vormen. Wij zijn overtuigd dat de re-flectie over de kwetsbare levensbeschouwelijke gesprekken die binnen scholen plaats vinden, mogelijkheden biedt om levensbeschouwelijke projecten en dynamieken te ontwikkelen waarbinnen ook God ter sprake komt en gevierd wordt, en waarbinnen God zich dus ook kan laten kennen. Ons uitgangspunt is de (lots)verbondenheid onder mensen en met de werkelijkheid, die wij terugvinden in enkele van de belangrijkste christelijke geloofspunten, zoals schepping en rijk Gods. Om deze inzichten te ontvouwen zullen we op zoek gaan naar enkele metaforen, zoals ‘grens’ en ‘speelplaats’. Deze visie op scholen als levensbeschouwelijke gemeenschappen staat kritisch tegenover perspectieven die uitsluitend de overdracht benadrukken van reeds vaststaande en verder onbevraagbare geloofsovertuigingen en gedragingen. Zij weerspiegelt daarentegen wel de christelijke overtuiging dat de opbouw van leefwaardige gemeenschappen de kern uitmaakt van de goede boodschap of de boodschap van het goede leven zoals die vervat zit in Gods scheppingsbelofte en belichaamd wordt in de rijk Gods verkondiging en rijk Gods beleving door en in Jezus Christus. In deze levensbeschouwelijke gemeenschappen zijn de gesprekspartners niet op de eerste plaats ‘bekeerbare individuen’, maar ontmoetingsplaatsen met de levende God, een beetje zoals Jezus in de Syro-Fenicische vrouw op een uitdagende wijze zijn Vader ontmoet. Als anderen bieden deze gesprekspartners juist de kans om levensbeschouwingen ten volle tot hun recht te laten komen. |
|
