 previous article in this issue | next article in this issue  |
Preview first page |
Document Details : Title: 'Meedogenloze schoonheid' Subtitle: De laatste gedichten van Paul van Ostaijen en Hans Faverey Author(s): SPINOY, E. Journal: Spiegel der Letteren Volume: 39 Issue: 2 Date: 1997 Pages: 183-203 DOI: 10.2143/SDL.39.2.2003817 Abstract : Voor de, ongeveer gelijktijdig met dit artikel te verschijnen, Faverey-bundel Die zo rijk zijn aan zichzelf schreef ik enige tijd geleden een bijdrage over de relatie Faverey - Van Ostaijen. In dat artikel kwam ik, hoofdzakelijk op grond van de versexterne uitspraken van beide dichters, tot de conclusie dat er, zoals in het verleden al vaker was gesuggereerd, tussen Faverey en Van Ostaijen inderdaad fundamentele overeenkomsten bestaan. Die liggen onder meer op het terrein van de levensbeschouwing en van de poëtica, waarbij de eerste naar ik heb proberen aan te tonen nauw samenhangt met de tweede. De vraag is nu of een vergelijking op grond van een versintern onderzoek vergelijkbare resultaten zou opleveren. Wellicht kan zo’n onderzoek voor correcties en preciseringen zorgen en/of nieuwe aspecten van de relatie Faverey - Van Ostaijen aan het licht brengen? Bij wijze van aanzet hiertoe wil ik in dit artikel een Van Ostaijen-gedicht naast een Faverey-gedicht leggen. Daartoe heb ik mijn oog laten vallen op ‘De oude man’ van Van Ostaijen, het laatste gedicht uit de Nagelaten gedichten, en Favereys ‘Zonder begeerte, zonder hoop’, het slotgedicht uit Het ontbrokene, Favereys laatste bundel. |
|
