 previous article in this issue | next article in this issue  |
Preview first page |
Document Details : Title: Geen Joden of Grieken meer Subtitle: Badiou en Agamben over universaliteit en particulariteit bij Paulus Author(s): DELAHAYE, Ezra Journal: Tijdschrift voor Theologie Volume: 54 Issue: 3 Date: 2014 Pages: 251-263 DOI: 10.2143/TVT.54.3.3200484 Abstract : De hedendaagse filosofische interesse in de brieven van Paulus is gebaseerd op één centraal inzicht: Paulus is relevant voor deze tijd. Ondanks de tweeduizend jaar die onze tijd van die van Paulus scheidt, hebben de brieven een zeggingskracht voor de problemen van deze tijd. De reden hiervan is dat Paulus een aantal thema’s centraal stelt die het hart van onze tijd raken: wat betekent het om te leven? Hoe moet ik me verhouden tot de wet en de staat? En wat is de politieke betekenis van verschillen? Dit zijn belangrijke problemen voor hedendaagse filosofen, zoals Slavoj Žižek, Alain Badiou en Giorgio Agamben. In de brieven van Paulus vinden ze niet alleen deze vragen gethematiseerd, ze menen bovendien dat zijn teksten een ander antwoord op deze vragen formuleren dan in de geschiedenis van de filosofie is gebeurd. In this essay Ezra Delahaye discusses the question of how Paul evaluates cultural differences. Both Alain Badiou and Giorgio Agamben appreciate Paul for his claim that social and cultural differences no longer matter after the resurrection of Christ. However, these philosophers interpret Paul in different ways. Badiou argues that Paul is a thinker of universalism. As such, no single particular identity statement can be absolute. Agamben, on the other hand, interprets Paul against his Jewish background. In his view Paul’s messianic attitude puts him in a difficult relation to the law. According to Agamben the principle of the law is division. Paul’s messianic message criticizes and cuts through every division. In this way, the messianic introduces a remainder into every division established by the law. Every particular identity is superseded, but not abolished by the messianic. Agamben argues that this suspension of particular identities in Paul is not based on universal thinking, as Badiou claims. Ezra Delahaye shows, however, that Agamben attributes a conception of universality to Badiou that is not Badious own. Delahaye argues that Badiou and Agamben are much more compatible than Agamben claims and that the main difference between the two is the background from which they read Paul. Badiou generally understands Paul in a Christian way and Agamben in a Jewish way. |
|
