 previous article in this issue |
Preview first page |
Document Details : Title: De beste / waarom / hoe kon dat / wie weet / alles is schijn Subtitle: Van Ostaijen een jaar lang herdacht Author(s): BUELENS, G. Journal: Spiegel der Letteren Volume: 39 Issue: 2 Date: 1997 Pages: 205-215 DOI: 10.2143/SDL.39.2.2003818 Abstract : ‘Paul van Ostaijen, zoals hij nooit is geweest en altijd zal zijn’ — dat is één van de werktitels van het proefschrift waarmee ik bezig ben, een studie over de poëticale erfenis van Van Ostaijen. Het wordt een verhaal over hoe er in de Vlaamse literatuur is gedacht en geschreven over zijn poëtica en gedichten. Een verhaal, onvermijdelijk, over recuperatie. Wie er ook een beeld van Van Ostaijen heeft opgehangen — of het nu zijn vriend en poëticale medestander Gaston Burssens was, of de voor buitenstaanders misschien wat onverwachte Maurice Gilliams, of de Tafel- ronde-monograaf Adriaan de Roover — geen van deze heren (heren, want inderdaad, waar blijven de vrouwelijke Van Ostaijeninterpreten?), geen van deze heren kan pretenderen een beeld te schetsen van hoe Van Ostaijen écht was, van wat hij écht bedoelde met zijn geschriften. |
|
