 previous article in this issue | next article in this issue  |
|
Document Details : Title: Laudato si’ Subtitle: De ecologie van paus Franciscus Author(s): DE TAVERNIER, Johan Journal: Tijdschrift voor Theologie Volume: 56 Issue: 3 Date: 2016 Pages: 218-243 DOI: 10.2143/TVT.56.3.3197412 Abstract : Laudato si’ (letterlijk ‘Geprezen zijt gij!’), de tweede encycliek van paus Franciscus, geboren als Jorge Mario Bergoglio, is een magistrale tekst. Bruno Latour beschouwt deze encycliek als de hartenkreet van een paus die al vanaf zijn jeugd gepassioneerd is door het smeltende ijs op Antarctica. Het document verwoordt zeer scherp en met passie de nieuwe positie van de Rooms-Katholieke Kerk over ecologie en ruimt niet enkel een aantal dubbelzinnigheden uit de weg van eerdere kerkelijke milieustandpunten, maar heroriënteert ook de kerkelijke positie inzake ecologie. Sedert de eerste vermelding van de bezorgdheid over de ecologie in de apostolische exhortatie Octogesima adveniens (1971) is een lange weg afgelegd. De kernboodschap van Laudato si’ kan als volgt worden samengevat: in het milieudebat bestaat een eigen christelijke invalshoek die kan worden omschreven als een ellips met twee brandpunten die elkaar keurig in balans houden, namelijk ‘medemenselijkheid’ en ‘medeschepsellijkheid’, summier samengevat in de notie ‘integrale ecologie’ of de intrinsieke band tussen (on)rechtvaardigheid en ecologie. In Laudato si’, Pope Francis analyses the climate crisis, caused by humankind (‘the cry of the earth’) from the effect it has on the living conditions of millions of poor people. The encyclical recognizes that all fellow creatures have an intrinsic value because they have been created. This finally offers an adequate ethical translation of the belief in creation. He also points out the urgency of the transition that is needed and calls us all to an ‘ecological conversion’, because neither technical solutions nor the current economic models will suffice. Finally, he describes the environmental crisis as a serious matter of conscience for both Christians and others of good will (LS 62) and he shows himself prepared to engage in a ‘coalition of the willing’ that will search for sustainable answers. The new accents in the church’s social thought are: the inclusion of future generations in the discussion on general wellbeing; the affirmation that all creatures have inherent value; the extension of the concept of a ‘universal public good’ to all other species, ecosystems and even to planet Earth; the harmony between what is good for humankind and what is good for creation, an idea that can be found in modern ecological thought as: ‘it is all interconnected’. Some of the issues discussed are views on demographics and environmental pressures, sustainable development and the question whether ‘integral ecology’ actually aims for the same thing, the absence of both Paul’s theology and of a thorough reflection on the way we use animals. |
|
